O Pequeno Salvaxe ten coma título orixinal L’enfant sauvage, película de Francia. 1960. 85 min. B/N.
Director: François Truffaut.
Fotografía: Néstor Almendros
Intérpretes: Jean-Pierre Cargol (Víctor), François Truffaut (Jean Itard), Françoise Seigner (señora Guerin), Paul Villé (Remy), Jean Dasté (Professor Pinel)
Sinopse: Baseada nun feito real relata a historia dun neno salvaxe capturado nos bosques franceses e recluído nun instituto de investigación. De vivir como un animal libre pasa a converterse nun ser rexeitado, maltratado e visto como un fenómeno inhumano. Só o doutor Itard fará todo o posible para facer del un ser civilizado levandoo á súa propia casa. Transcorrido un tempo, o neno encontrarase perdido entre o seu desexo por recuperar a súa vida salvaxe e a súa nova etapa xunto ao seu protector.
ACTIVIDADES:
1. Caracterizar aos personaxes principais.
2. Analizar as actitudes e comportamentos de cada cal.
3. Iniciar o debate sobre o innato e o adquirido.
4. Comparar con situacións actuais.
5. Buscar os escritos do Doutor Itard.
6. Contar casos parecidos no contorno.
7. Buscar noticias sobre casos de nenos excluídos. Encóntranse con maior frecuencia da desexable.
Lectura: Os nenos salvaxes: Mito ou realidade?
ResponderEliminarÓscar Valtueña Borque, Académico Correspondente da Real Academia Nacional de Medicina (Resumo dunha conferencia).
Carl von Linne describiu, en 1758, en seu Systema Naturae, aos homes ferales ou salvaxes, como hirsutus, tetrapus e mutus, baseandose en 9 nenos abandonados aleitados por animais que sobreviviron na selva.
Desde entón fixéronse dúas revisións dos homes salvaxes: unha no 1940 por Zingg, (USA) que comprende 33 nenos e a outra no 1964 por Malson (Francia), que tamén lle refire Historia animalium, 1551 exclusivamente a 53 nenos.
O home salvaxe foi descrito a través da historia desde o século V a. C. ata unha noticia aparecida nun xornal oficial chinés no 1990 para anunciar a busca científica do home salvaxe no devandito país. Se ben Rousseau e Kant afirmaron a existencia dos nenos salvaxes, sen demostración científica algunha, existen 4 casos indiscutibles de nenos salvaxes polo seu estudio retrospectivo: o neno salvaxe d'Aveyron, Gaspar Hauser, e Amaa e Kamala de Midnapore.
Cinco nenos salvaxes lle asociaron con lobos; 3 con osos; 2 con gacelas; 2 con porcos; e con leopardos, monos, vacas e cabras un por cada tipo de animal.
Os nenos salvaxes, unha vez capturados, mostraron insensibilidad ao frío e á calor e unha visión nocturna total, cun olfacto superior ao humano. Imitaban sons de animais e aves e preferían a compañía dos animais domésticos á dos humanos. Para comer buscaban a carne crúa olfateándola e ao beber facíano a catro patas. Durmían desde o anoitecer á alba, de acordo coas estacións, excavando covas con este obxecto, mostrandose sexualmente indiferentes.
O ser humano, o máis prematuro de toda a terra, nace cunha organización cerebral practicamente inactiva, e debe vivir con outros seres humanos para que se active o seu xenoma. O neno sen socialización non é máis que a esperanza dun ser humano.
Os memes, do grego mimeti, mimetismo, é un termo amoedado fai moi poucos anos na Universidade de Oxford por Dawkins, e son hábitos, condutas, técnicas e inventos que os humanos adquirimos desde nenos por imitación. Enténdese como unha vía de información que esculpe a nosa mente e cultura, incluído a linguaxe.
A especie humana evoluciona baixo a acción dos xenes e dos memes, o que distínguenos de millóns de especies que poboan o planeta, cando o estudio do xenoma ofreceunos fai pouca a ínfima diferenza entre o da mosca do vinagre e do ser humano. Os memes priman aos xenes, que pola súa parte dótannos dunha maior capacidade mimética.
Os memes non son entidades máxicas, nin ideas platónicas. Se se eliminan os memes humanos, como aconteceu cos nenos salvaxes, seguen experimentando percepcións e habilidades meméticas animais.
Genie
ResponderEliminarO caso de Genie, outro exemplo de crueldade extrema amplamente estudado, analizado e rexistrado con metodoloxías modernas, confirmou os efectos nocivos do illamento e o maltrato no que fai á adquisición da linguaxe. Genie, descuberta no 1970 nos Estados Unidos á idade de 13 anos, non só fora encerrada, atada e moitas veces vendada desde a súa nenez, senón que os seus pais tamén castigábana se emitía calquera son, lingüístico ou non.
Unha vez liberada, e despois de grandes esforzos por ensinarlle a falar, Genie só podía comunicarse con frases rudimentarias, como gístame elefante come maní ou Dulce compra tenda.
Estes e outros casos, cal tráxicos e crueis «experimentos», confirman a importancia dun medio ambiente lingüisticamente propicio para a adquisición da linguaxe, así como o feito de que existen limites ao que un individuo pode aprender se non medra nun medio que lle proporcione contacto social, psicolóxico, afectivo e lingüístico. Para aprender unha linguaxe de maneira natural, os seres humanos non requirimos máis que ese ambiente propicio durante os anos cruciais que van do nacemento á puberdade. A nosa disposición xenética e o desenvolvemento das nosas habilidades cognoscitivas encárganse do demais. Os casos de nenos salvaxes, xa sexa por abandono ou maltrato, constitúen crimes contra a alma humana, nin máis nin menos.
A vida de Genie tras o seu encontro pola sociedade, non foi agradable. O equipo que se fixo cargo dela non tiña obxectivos claros sobre a súa actuación, lle pelearon entre eles por adquirir protagonismo, pasou dunha familia de adopción a outra, dedicáronse a investigara en beneficio propio máis que a traballar pola súa incardinación na sociedade. Genie, como Víctor, acabou nun centro de internamento.
Máis informacion na páxina:
ResponderEliminarhttp://www.uhu.es/cine.educacion/cineyeducacion/temaspequenosalvaje.htm