Un xuíz de Valencia decidirá sobre a paternidade dos xemelgos que un matrimonio homosexual valenciano tivo a través de xestación subrogada (o que coloquialmente se coñece como ventre de aluguer) en Los Ángeles (EUA). Os nenos foron inscritos grazas a unha resolución de hai un ano da Dirección Xeral de Rexistros e Notariado, porque "sempre é preferible proceder á devandita inscrición en nome do interese superior do menor". Pero a propia Fiscalía do Rexistro decidiu recorrela para ver se había fraude documental, xa que nos papeis presentados non figuraba ningunha nai (o que é legal en EUA, pero non en España) segundo un voceiro do Ministerio de Xustiza. A noticia caeu como unha bomba na parella. Un dos homes, José (nome ficticio), non pode ocultar a súa indignación. Non imos aceptar o que nos propoñen [que un figure como pai biolóxico e o outro adopte], porque sería rebaixar a protección dos nenos", polo menos durante o tempo que tarde en tramitarse a adopción. Estamos dispostos a chegar ao Tribunal de Dereitos Humanos de Estrasburgo por violar os dereitos dos nosos fillos forzando filiacións diferentes segundo o país de que se trate (serían fillos dos dous en EUA e Reino Unido, pero só dun en España) ".A historia deste pulso empezou hai 15 meses, cando naceron os fillos do matrimonio de Valencia. Eles trataron de inscribilos no Consulado español en Los Ángeles. A resposta foi negativa, porque a oficina diplomática entendeu que non se axustaba a dereito, e practícaa de pagar a unha muller para que leve a termo un embarazo e logo renuncie ao neno é legal nalgunhas partes de EUA, pero non en España. Por iso, a xuízo do consulado, procedía a inscrición só a un dos homes e, en todo caso, tramitar despois unha adopción polo cónxuxe.Pero a parella chegou a España cos seus fillos, e conseguiu unha resolución da anterior directora de Rexistros e Notariados, Piar Branco-Morais, na que lles permitía figurar ambos os dous como pais dos nenos. Agora, o ministerio público recolleu a testemuña e preparou a demanda por impugnación do rexistro dos bebés cos dous varóns como proxenitores. Polo menos, vanlles permitir comparecer. E non lles van pedir proba ningunha -por exemplo, xenética para determinar cal é o pai biolóxico dos nenos, algo ao que os pais se negan-. Simplemente quere que se valore a legalidade dos documentos.
José e o seu marido non son os únicos. En Sevilla, Ricardo Lucas non oculta o seu desgusto. "Seguro que a xustiza ten problemas máis importantes que deixar sen pais a un neno", di. El e o seu marido, Iván Vallejo, están xuntos dende hai 12 anos, e casaron hai catro. O seu bebé naceu hai oito meses, e esperaban que a resolución adoptada co matrimonio valenciano lles permitise regular a súa situación. "Estamos moi orgullosos de ter sido pais desta forma. Se hai moitas parellas heterosexuais que rexistran os seus fillos nacidos por subrogación sen ningún problema, por que a nós nos poñen tantas pegas? ", di.O proceso non lles resultou barato. "Gastamos uns 60.000 euros, pero compensa", afirma Lucas. Aínda non teñen claro que van facer no futuro para solucionar os papeis do neno. Só están convencidos de que é fillo de ambos os dous. "A subrogación é un proceso máis simple e xeneroso do que a xente pensa e que dista moito do vulgarmente chamado ventre de aluguer, termo que non nos gusta nada de nada. Trátase de axuda mutua entre dúas familias coa finalidade de dar vida. A nai do noso fillo é unha muller felizmente casada, con dous fillos, que traballa nun aeroporto moi importante de Chicago, e ten un salario que triplica o meu", conta Lucas. "O único que queremos é vivir tranquilos e criar os nosos fillos. Porque queremos ter máis, e ela está disposta a axudarnos co segundo", engade.
Noticia tomada do periódico EL PAÍS do 26/02/2010
No hay comentarios:
Publicar un comentario